هنر تحلیل سیاست

 

مجموعه مطالب تحلیل سیاست (1)

تحلیل سیاست به شناسایی مشکلات عمومی و راه حل های مورد نیاز می پردازد. عمده تحلیلگران هم فعالیتشان را به این دو مرحله محدود می کنند. برای راهنمایی تحلیلگران روش های زیادی تدوین شده تا مراحل تحلیل سیاست را به صورت روشمند انجام دهند. تحلیلگران می آموزند که مشکلات را به چه شکل تعریف کنند، راه حل های منطقی خود را چگونه برآورد کنند و چگونه منطبق بر شرایط سیاسی و اجتماعی جامعه راه حل را به بازیگران سیاسی ارائه نمایند. در این میان  روش هزینه-منفعت به عنوان یکی از ابزارهای تحلیل سیاست کلاسیک رواج زیادی دارد. اما آیا تحلیل سیاست را می توان به صورت ماشینی و محاسبات ریاضی انجام داد؟

نظریه های پسا اثبات گرایی در سیاستگذاری

 

 

چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید:

چرخش به سمت نظریه های پسا اثبات گرایی

(برگرفته شده از Raul Perez Lejano)

 

تصوری که ما از فرایند سیاستگذاری داریم و اینکه تحلیلگران سیاست چگونه کار خود را انجام می دهند به یک برداشت کلی از فرایند سیاستگذاری باز می گردد. ما تصور می کنیم که سیاستگذاری یک فرایند ساده و مستقیم را از شروع تا انتها طی می کند. اما پژوهشگران پس از انجام پژوهش های متعدد به تدریج این دیدگاه را نقض کرده اند و در عوض از پیچیدگی زیاد، چند بُعدی بودن مشکلات و قطعی نبودن راهکارها صحبت می کنند.

این تغییر نگاه آنقدر اهمیت دارد که پژوهشگران اصطلاح «چرخش استدلالی» (Argumentative Turn) را برای آن به کار برده اند. خُب در حال حاضر چنین تغییر نگرشی برای دانش سیاستگذاری تبعات دوگانه ای را به همراه دارد. هم باعث شده تا یک روح تازه ای در دانش سیاستگذاری دمیده شود و هم دو دستگی ای را بین نظریع پردازان ایجاد کرده است. در نتیجه پژوهشگران سیاستگذاری با یک چالش مواجه شده اند که « علم ما چه چیزی را نشان می دهد؟» و یا حتی « اشتباه ما در کجا است؟»