شبکه های حامی و سیاست های عمومی

سیاست های تأثیرگذار (effective policies) زمانی اتخاذ می شوند که تغییر قابل ملاحظه ای در مشارکت سیاسی و همراهی شهروندان حادث شود. یکی از راه های تغییر مشارکت وجود شبکه های حامی است. شبکه های حامی فرصت بی بدیلی را به شهروندان بدست می دهند تا سیاستگذاران را برای تغییر سیاست مجاب کنند. موضوعات متنوعی در شبکه ها حامی پیگیری می شود که دربرگیرنده نگرانی های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و سلامت است. اعضای شبکه های حامی از شواهد مشترکی برای متقاعد کردن سیاستگذاران استفاده می کنند.

درک چگونگی فعالیت شبکه های حامی و جایگاهشان در جامعه برای مطالعه فرایند سیاستگذاری مفید است: شبکه های حامی از یکسو منجر به شکل گیری روابط مهم، کسب تجربه و حتی خبرگی اعضای خود (شهروندان) می شوند و از سوی دیگر دولت ها را در جهت دادن به سیاست هایشان و اقدام در جهت آنچه خواسته عمومی است هدایت می کنند. بنابراین بررسی کارکرد شبکه های  حامی می تواند دانش و ادبیات حوزه سیاستگذاری عمومی را توسعه بدهد و درک عمیق تری را از فرایند سیاستگذاری فراهم کند.

یادگیری در سیاست های عمومی و سیاستگذاری

                                                                                Policy Learning

یادگیری در سیاستگذاری و سیاست های عمومی یک روند است. بازیگران سیاسی در حین آن علم، مهارت، عادت، جهت گیری و گرایش های سیاسی را می آموزند. در دهه 70 میلادی اصطلاح «یادگیری» از رشته روان شناسی شناختی به ادبیات سیاستگذاری عمومی منتقل شد. از آن زمان تاکنون بیشترین کاربرد مبحث یادگیری سیاست در تحلیل سیاست است. اگر بر اساس پیشفرض های عقلانیت محدود پیش برویم، در این صورت «یادگیری» توانایی بازیگران را در ایجاد تغییرات تدریجی در سیاست های عمومی نشان می دهد.

چهارچوب جریانات چندگانه به زبان ساده

 

چهارچوب جریانات چندگانه

ایده ها عقایدی هستند که ما در ذهن خود پرورش می دهیم تا به کمک آنها بتوانیم دنیای پیرامونمان را بفهمیم. بعضی از عقایدمان آنقدر در اعماق افکارمان ریشه دوانده اند که آنها را به عنوان حقیقت مسلم می پنداریم. بعضی از این عقاید در ظاهرمان هم نمود پیدا می کنند، مانند باوری که در خصوص مشکلات عمومی داریم. لذا وقتی از یک سیاست به عنوان راه حل نام  می بریم، منظورمون این است که یک ایده یا باور برای اصلاح وضع موجود داریم.

جان کینگدون (John W. Kingdon) به این نکته توجه می کند. وی چگونگی برداشت دولتمردان و شبکه های سیاست را از میان سیاست های پیشنهاد شده جهت حل مشکلات بررسی می کند. کینگدون کار خود را با بررسی یک ادعا شروع می کند: سیاست پیشنهادی ایده ای است که زمان انتخاب و اجرایش فرا رسیده باشد. این ایده باید آنقدر قدرتمند شود که توانایی چیره شدن بر تمام مشکلات سیاسی و اجتماعی رقیب را داشته باشد و هر مانعی که ممکن است سر راهش قرار بگیرد را از میان بردارد. اماکینگدون اعلام می کند که این برداشت در خصوص سیاست پیشنهادی گمراه کننده است. زیرا شرایط اساسی که برای اتخاذ سیاست جدید باید فراهم شده باشد را لحظا نمی کند.

کینگدون معتقد است که یک ایده برای آنکه بتواند راه خود را تا تبدیل شدن به یک سیاست جدید طی کند، لازم است تا یک پنجره فرصت (window of opportunity) گشوده شود. باز شدن این پنجره مشروط به هم راستا شدن سه جریان مجزا است که به ترتیب عبارتند از:

نظریه تعادل گسسته در سیاستگذاری به زبان ساده

نظریه تعادل گسسته

Punctuated Equilibrium Theory

سیاست های اتخاذ شده می توانند مدت های طولانی ثابت باقی بمانند اما از درون در حال فروپاشی و نزدیک شدن به وضعیت بی ثباتی باشند. سیاست های زیادی را می توانیم مشاهده کنیم که در بلند مدت ثابت هستند و تغییری را تجربه نمی کنند. ممکن است تغییرات انجام شده در خصوص بعضی از موضوعات طی چندین دهه به میزان حداقل ممکن باشد، اما ناگهان با تغییرات شدیدی مواجه شود و مسیر جدیدی برایشان در نظر گفته شود. باوم گارتنر و جونز (Baumgartner & Jones) نظریه تعادل گسسته را  بدین منظور ارائه کردند که بتوانند دلایل ثابت بودن سیاست را در بازه های زمانی طولانی و وقوع تحولات ناگهانی را بعد از ثبات طولانی توضیح دهند.

محور بحث آن ها تشکیل شده است از:

معرفی چهارچوب اعتلاف گروه های حامی

 

 

 

 

 

 مقدمه

 

 

چارچوب اعتلاف گروه های حامی یکی از مهم ترین نگرش های به کار گرفته شده در علم سیاستگذاری عمومی است که در دهه ۱۹۹۰ میلادی در آمریکا شکل گرفت. این چهارچوب فکری زمینه را برای تغییر نگاه نسبت به نحوه اتخاذ سیاست ها فراهم کرد. ساده فرض کردن عمل سیاستگذاری که طی آن یک گروه محدودی طی یک روند خطی باعث وضع سیاست های عمومی می شوند، جای خود را به نگاه برگرفته از پیچدگی و دخیل بودن طیف وسیعی از بازیگران سیاسی داده بود. مسایل عمومی که تا پیش از این گمان می شد توسط عده محدودی به نوعی مدیریت می شود، اکنون توسط عده زیادی با اندیشه های مختلف مورد نقد قرار می گیرد.