مدل مرحله ای در سیاستگذاری: چرخه سیاست

 

مدل چرخه سیاستگذاری چیست؟

توضیح مدل در 3000 کلمه

مقدمه:

 کلاسیک ترین روش مطالعه سیاستگذاری استفاده کردن از یک مدل مرحه ای است.

مدل چرخه سیاست هدفش ساده تر کردن و نظم بخشیدن به فرایند سیاستگذاری در ذهن ماست. با کمک این مدل می توان مراحل مختلف سیاستگذاری را به صورت بخش بخش درآورد تا تحلیل مراحل به صورت مجزا امکان پذیر شود. مراحل چرخه در طی زمان به شیوه های مختلفی بیان شده اند. با توجه به نوع نظام سیاسی مدل چرخه سیاست در کشورهای مختلف ممکن است تفاوت هایی داشته باشد. اما در هرصورت ایده اصلی چرخه سیاست همچنان ثابت است.

یک چرخه فرایند سیاستگذاری را تبدیل به مراحل مجزا و متوالی می کند. نقطه شروع فرضی چرخه زمانی است که سیاستگذاران یا بازیگران به یک موضوع خاص یا مشکل عمومی می اندیشند. سپس مراحل متعددی در پی آن می آیند. سرانجام چرخه به جایی می رسد که سیاستگذاران با موفقیت، شکست و بازخوردهای سیاستی که تصویب کرده اند، مواجه می شوند. آنها فکر می کنند که در ادامه کار باید چه تصمیماتی را بگیرند.

مزایا

به طور کلی استفاده کردن از مدل چرخه برای فهم سیاستگذاری از مزایایی برخوردار است:

• مدل ساده ای بوده و به راحتی درک می شود.
• در تقریباً تمامی نظام های سیاسی قابلیت پیاده سازی دارد.
•  مدل چرخه روان بودن سیاستگذاری را برجسته می کند.

چهارچوب جریانات چندگانه به زبان ساده

 

چهارچوب جریانات چندگانه

ایده ها عقایدی هستند که ما در ذهن خود پرورش می دهیم تا به کمک آنها بتوانیم دنیای پیرامونمان را بفهمیم. بعضی از عقایدمان آنقدر در اعماق افکارمان ریشه دوانده اند که آنها را به عنوان حقیقت مسلم می پنداریم. بعضی از این عقاید در ظاهرمان هم نمود پیدا می کنند، مانند باوری که در خصوص مشکلات عمومی داریم. لذا وقتی از یک سیاست به عنوان راه حل نام  می بریم، منظورمون این است که یک ایده یا باور برای اصلاح وضع موجود داریم.

جان کینگدون (John W. Kingdon) به این نکته توجه می کند. وی چگونگی برداشت دولتمردان و شبکه های سیاست را از میان سیاست های پیشنهاد شده جهت حل مشکلات بررسی می کند. کینگدون کار خود را با بررسی یک ادعا شروع می کند: سیاست پیشنهادی ایده ای است که زمان انتخاب و اجرایش فرا رسیده باشد. این ایده باید آنقدر قدرتمند شود که توانایی چیره شدن بر تمام مشکلات سیاسی و اجتماعی رقیب را داشته باشد و هر مانعی که ممکن است سر راهش قرار بگیرد را از میان بردارد. اماکینگدون اعلام می کند که این برداشت در خصوص سیاست پیشنهادی گمراه کننده است. زیرا شرایط اساسی که برای اتخاذ سیاست جدید باید فراهم شده باشد را لحظا نمی کند.

کینگدون معتقد است که یک ایده برای آنکه بتواند راه خود را تا تبدیل شدن به یک سیاست جدید طی کند، لازم است تا یک پنجره فرصت (window of opportunity) گشوده شود. باز شدن این پنجره مشروط به هم راستا شدن سه جریان مجزا است که به ترتیب عبارتند از: