Policy Learning
یادگیری در سیاستگذاری و سیاست های عمومی یک روند است. بازیگران سیاسی در حین آن علم، مهارت، عادت، جهت گیری و گرایش های سیاسی را می آموزند. در دهه 70 میلادی اصطلاح «یادگیری» از رشته روان شناسی شناختی به ادبیات سیاستگذاری عمومی منتقل شد. از آن زمان تاکنون بیشترین کاربرد مبحث یادگیری سیاست در تحلیل سیاست است. اگر بر اساس پیشفرض های عقلانیت محدود پیش برویم، در این صورت «یادگیری» توانایی بازیگران را در ایجاد تغییرات تدریجی در سیاست های عمومی نشان می دهد.
مقدمه
چارچوب اعتلاف گروه های حامی یکی از مهم ترین نگرش های به کار گرفته شده در علم سیاستگذاری عمومی است که در دهه ۱۹۹۰ میلادی در آمریکا شکل گرفت. این چهارچوب فکری زمینه را برای تغییر نگاه نسبت به نحوه اتخاذ سیاست ها فراهم کرد. ساده فرض کردن عمل سیاستگذاری که طی آن یک گروه محدودی طی یک روند خطی باعث وضع سیاست های عمومی می شوند، جای خود را به نگاه برگرفته از پیچدگی و دخیل بودن طیف وسیعی از بازیگران سیاسی داده بود. مسایل عمومی که تا پیش از این گمان می شد توسط عده محدودی به نوعی مدیریت می شود، اکنون توسط عده زیادی با اندیشه های مختلف مورد نقد قرار می گیرد.
